Μπορείς (?)

Λογίσου χάραμα πατρίδας μακρινής
που αγκαλιάζει κάθε ξέμπαρκο καράβι.
Γεννιέσαι σαν ιππότης της αυλής
μα στους αιώνες της πεθαίνεις άσημος στρατιώτης.

Περιβόλια του θανάτου σπέρνουν οι λαοί
και περιφέρονται παντόυ οι νεκροζώντανοι.
Αγάπης χάιδεμα αν θέλει θα γενεί
μα έμαθε και έγινε αγρότης.

Κι αν θες ενα πρωί να επιστρέψεις
στα παλιά σου τα λημέρια,θα αντέξεις;
Του τζογαδόρου την τόλμη υιοθέτησε
και πόνταρε τα πάντα στη ζωή.

Ενας αιωνας απουσια

Εχω καιρο να γραψω,αλλα αμα δεν εχω ορεξη για κατι,δεν θελω να το κανω καταπιεστικα.Ετσι κι αλλιως σκεψεις και σαχλαμαριτσες ανεβαινουν στο blog μου.Εχω ομως ενα καινουριο ενδιφαερον και θα ηθελα να το μοιραστω με οσους τυχαινει να πεσουν στη σελιδα μου.Τη γατουλα μου!!!Την Κιρκη!

Ενα κειμενο του Μπρεχτ ;-)

Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι, ρώτησε τον κ.Κ. η κορούλα της οικονόμας του, θα φέρονταν τότε πιό καλά στα μικρά ψαράκια; Σίγουρα, αποκρίθηκε εκείνος. Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι θάχτιζαν γιά τα μικρά ψαράκια στη θάλασσα τεράστια κλουβιά και θάβαζαν μέσα διάφορες τροφές, φυτά καθώς και ζωντανά. Θα φρόντιζαν τα κλουβιά νάχουν πάντα καθαρό νερό και γενικά θα τα εφοδίαζαν με διάφορες εγκαταστάσεις υγιεινής. Όταν λόγου χάρη ένα ψαράκι τραυμάτιζε την ουρά του, οι καρχαρίες θα τούβαζαν αμέσως έναν επίδεσμο μην τυχόν και ψοφήσει και το χάσουν πρίν την ώρα του. Έπειτα γιά να μην μελαγχολούν τα ψαράκια θα οργάνωναν κατά διαστήματα στη θάλασσα μεγάλες γιορτές, γιατί τα κεφάτα ψαράκια είναι πιό νόστιμα από τα θλιμμένα. Τούτα τα μεγάλα κλουβιά θα είχαν βέβαια και τα σχολεία τους. Εκεί τα ψαράκια θα μάθαιναν πως να κολυμπάνε στο στόμα του καρχαρία. Θάπρεπε λογουχάρη να μάθουν γεωγραφία γιά να μπορούν να βρίσκουν τους μεγάλους καρχαρίες όταν αυτοί κάπου θα τεμπελιάζουν. Βέβαια το σπουδαιότερο θα ήταν η ηθική διάπλαση των μικρών ψαριών. Θα τους μάθαιναν ότι γιά ένα ψαράκι δεν υπάρχει μεγαλύτερη και ωραιότερη αρετή από το να θυσιάζεται πρόθυμα κι ότι όλα τα ψαράκια θάπρεπε να πιστεύουν τυφλά στους καρχαρίες προπάντος όταν αυτοί τους λένε ότι θα φροντίσουν γιά ένα ωραίο μέλλον. Θα έδιναν στα ψαράκια να καταλάβουν πως αυτό το ωραίο μέλλον τότε μόνο θα είναι εξασφαλισμένο όταν εκείνα μάθουν να υπακούνε. Τα ψαράκια θάπρεπε να φυλάγονται από κάθε λογής ταπεινές, εγωϊστικές και μαρξιστικές διαθέσεις κι αν τύχαινε κανένα από δαύτα να φανερώσει τέτοιες αδυναμίες τ’άλλα ψαράκια θάπρεπε να τ’αναφέρουν αμέσως στους καρχαρίες. Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι θα έκαναν βέβαια αναμεταξύ τους και διάφορους πολέμους γιά να κυριέψουν ξένα κλουβιά και ξένα ψαράκια. Στους πολέμους αυτούς ο κάθε καρχαρίας θα πολεμούσε με τα δικά του ψαράκια. Θα μάθαιναν στα ψαράκια ότι ανάμεσα σ’αυτά και τα ψαράκια των άλλων καρχαριών υπάρχει τεράστια διαφορά. Τα ψαράκια -θα τους έλεγαν- είναι ως γνωστό βουβά, σωπαίνουν ωστόσο σε ολότελα διαφορετικές γλώσσες, γιαυτό και είναι αδύνατο να καταλάβει το ένα το άλλο. Σε κάθε ψαράκι που θα σκότωνε μερικά εχθρικά ψαράκια που σωπαίνουν σ’άλλη γλώσσα, θα καρφίτσωναν κι απόνα παράσημο από φύκι και θα τούδιναν τον τίτλο του ήρωα. Αν βέβαια οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι θα είχαν και την δική τους τέχνη. Θα είχαν ωραίους πίνακες που θα παράσταιναν τα δόντια των καρχαριών με θαυμάσια χρώματα, και τα στόματά τους θα ήταν σαν τους κήπους της Βαβυλώνας όπου μπορεί να κάνει κανείς τρελό σεργιάνι. Τα θέατρα στο βυθό θα έδειχναν πώς ηρωϊκά ψαράκια με την μπάντα μπροστά θα ορμούσαν, μαγεμένα και νανουρισμένα με τις πιό όμορφες σκέψεις, στο στόμα των καρχαριών. Δε θάλειπε βέβαια και η θρησκεία αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι. Αυτή θα δίδασκε ότι τα ψαράκια μονάχα στην κοιλιά των καρχαριών θα άρχιζαν να γεύονται την αληθινή ζωή. Εξάλου αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι όλα τα ψαράκια δεν θάταν πιά ίσα κι όμοια όπως συμβαίνει σήμερα. Μερικά από δαύτα θ’αποχτούσαν αξιώματα και θα τα τοποθετούσαν πάνω από τα άλλα ψαράκια. Όσα μάλιστα είναι λίγο πιό μεγάλα θα είχαν το λεύτερο να τρώνε τα πιό μικρά. Αυτό θα ήταν άλλωστε ευχάριστο γιά τους καρχαρίες γιατί έτσι εκείνοι δεν θα χρειάζονταν πιά παρά να καταπίνουν συχνότερα πιό μεγάλες μπουκιές. Και τα πιό μεγάλα ψαράκια, αυτά που θα είχαν τις ψηλές θέσεις, θα φρόντιζαν γιά την τάξη ανάμεσα στα ψαράκια και θα γίνονταν δάσκαλοι, αξιωματικοι και μηχανικοί στα ψαροκλουβιά. Κοντολογίς, μόνο αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι θα είχαμε πολιτισμό στη θάλασσα.

Χειμωνιαζει!!!

Ο ουρανος σημερα ειναι συννεφιασμενος.Επιτελους.Μακρι να βρεξει κιολας... Δεν ξερω τι γινεται στην υπολοιπη Ελλαδα,εδω παντως εχει ριξει μονο μερικες ψιχαλες.Αμα βρεψει θα ειναι επισημα το πρωτοβροχι του 2007.Και το χωμα θα μυριζει,και θα κατεβασουμε τα χειμωνιατικα και οι δρομοι θα γυαλιζουν.Ωραιο ηταν το καλοκαιρι,πηγαιναμε και στη θαλασσα,αλλα αντε να ποτιστουν λιγο και τα φυτα!Εχουμε που εχουμε προβλημα ξηρασιας,ειναι αναγκη να βλεπουμε βροχη μια φορα τα δυο χρονια?Αντε καλε μου Δια,νευριασε λιγο και στειλε καμια καταιγιδα!

Μαθηματα ιαπωνικων ;-)

ohayoo= καλημερα
konban wa= καλησπερα
konnich'wa= γεια
sumimasen= συγγνωμη
arigatoo= ευχαριστω
arigatoο gozaimasu= ευχαριστω πολυ
nihongo= Ιαπωνια
oyasumi nasai= καληνυχτα

Axxx

Ναι,αρχιζει παλι το σχολειο.Αν και μου φαινεται σαν χθες που εγραφα το ποστ ΤΕΛΟΣ... Το καλοκαιρι ηταν ομορφο και θελω να ξεχασω ενα μονο πραγμα.Τις σκατοφωτιες...Αλλα δεν θα τα καταφερω να τις σβησω απο τη μνημη μου.Γιατι θα μου το θυμιζουν εκατονταοροφες θερμοκρασιες χειμωνα-καλοκαιρι στο εξης.